عقاید سنی و شیعه noor hidayat, shia beliefs, sunni reference, khulafa, islam way, five pillars of islam, imamat, نور هدا یت امامت سنت - کتب علمای اهل سنت عقاید شیعه را تایید میکند -عقاید شیعه و سنی

تمام مسلمين بر اين اعتقادند كه خدا يكي است. حضرت محمد (ص) آخرين پيامبر خداست، قرآن كتاب آسماني است و روز قيامت حق است. ولي دو فرق بين اهل سنت و اهل تشيع وجود دارد.

1- جانشيني پيامبر (امامت، خلافت يا رهبري) كه اهل سنت آنرا چهار خليفه اول (ابوبكر، عمر، عثمان و علي) و سپس بني اميه و خلفاي بعدي مي‌دانند ولي اهل تشيع آنرا منحصر به دوازده امام : حضرت امام علي(ع)، حضرت امام حسن (ع)، حضرت امام حسين (ع)، حضرت امام علي بن الحسين ] سجاد[ (ع)، حضرت امام محمد بن علي ] باقر[ (ع)، حضرت امام جعفر بن محمد ]صادق[ (ع)، حضرت امام موسي بن جعفر ]كاظم[ (ع)، حضرت امام علي بن موسي ]رضا[ (ع)، حضرت امام محمد بن علي ]جواد[(ع)، حضرت امام علي بن محمد ]هادي[ (ع)، حضرت امام حسن بن علي ]عسگري[ (ع)، حضرت امام محمد بن حسن ]مهدي[ (ع) مي‌دانند.

2- قوانين و دستورات اسلامي كه اهل سنت آن را از قرآن و سنت برگرفته از صحابه و تابعين مي‌گيرند و اهل تشيع آنرا از قرآن و اهل بيت پيامبر همان دو چيز با ارزش كه پيامبر توصيه به حفظ و پيروي‌شان كرده (رجوع به حديث ثقلين) مي‌گيرند و سنت پيامبر را از طريق اهل بيت پيامبر همانهايي كه خداوند تطهيرشان كرده است (رجوع به آيه تطهير، ص 23) قبول دارند. البته مورد دوم خود ريشه در مورد اول دارد كه موجب اختلافاتي در نحوه وضو گرفتن، وقت نماز، وقت فجر صبح و امثالهم و حتي در اعتقادات نيز مؤثر است بطور مثال اعتقاد اهل سنت بر رويت خدا در روز قيامت و جسميت خدا[1] كه اهل تشيع آنرا قبول ندارند و خداوند را منزه از هر وصف و جسميتي مي‌دانند چنانچه امير مؤمنان حضرت علي (ع) مي‌فرمايد :

«حمد خداوندي را است كه بلند همتان پي به حقيقتش نمي‌برند و زيركها او را درك نمي‌كنند، هموكه صفتش را نهايتي و مرزي نيست و…[2]

و يا اهل سنت معتقدند كه پيامبران مانند افراد عادي هستند و گاهي اشتباه مي‌كنند و فقط در بازگو كلام الهي معصومند و در صحاح خود (كتب صحيح بخاري، صحيح مسلم، صحيح ترمذي و سه كتاب ديگر) روايتهايي را نقل كرده‌اند كه در شأن حضرت رسول الله (ص) نيست و يا نقل مي‌كنند كه پيامبر در مناسبت‌هاي گوناگوني اشتباه نموده و برخي از اصحاب آن اشتباه حضرت را اصلاح كرده‌اند![3]

ولي اهل تشيع مقام پيامبران را از گناه و اشتباه منزه و دور مي‌دانند. شيعه معتقد است كه رفتار پيامبر اسلام هميشه بدور از اشتباه بوده است، چرا كه گفتار و رفتار پيامبر اسلام بعنوان سنت پيامبر تلقي شده و الگوي مسلمانان مي‌باشد و اين امكان پذير نيست كه پيامبر كاري را انجام دهد كه خود نهي كرده باشد و يا دور از شأن رسالت باشد.

«هر چه پيامبر براي شما آورد از او بگيريد و از هر چه شما را نهي كرد اجتناب كنيد.»

“چنانچه پيامبري از خودتان برايتان فرستاديم تا آيات ما را بر شما تلاوت كند و پاكتان سازد و كتاب و حكمت و آنچه نمي‌دانستيد تعليمتان دهد.”

پس چطور امكان دارد كه پيامبر امر و نهي بكند و خداوند او را بعنوان تعليم دهنده مردم معرفي و تعيين نموده و او را واجب الاطاعت قرار دهد و سپس خود پيامبر خلاف آنچه خود امر و نهي كرده، انجام دهد. ]استغفرالله و اتوب اليه[

چون نظر اين كتاب بر خلاصه گويي و پرهيز از اطاله كلام است و منظور اشاره به عقايد دو گروه از مسلمانان مي‌باشد لذا به اين اكتفا مي‌شود. علاقمندان مي‌توانند به كتابهاي ديگر مانند تأليفات دكتر محمد تيجاني سماوي (از آگاهان بپرسيد، و آنگاه هدايت شدم، همراه با راستگويان و…) و تالیفات علامه عسکری {چانتشارات منیر} مراجعه نمايند.

[1] - رويت خدا در قيامت، صحيح بخاري، ج 2. ص 47 و ج9، ص 143 و 150 و 156 و 162.

اوصاف و جسميت صحيح بخاري، ج 9، ص 202و 156و158و143، ج 5، ص47 و 48، صحيح مسلم، ج 1، ص166.

[2] - نهج‌البلاغه، خطبه اول.

[3]- با كمال شرمندگي و استغفار از درگاه خداوند متعال و پوزش از آستان مقدس و مطهر خاتم النبيا و خاتم الاوصياء، جهت روشن شدن اذهان خوانندگان چند مورد ذكر مي‌شود : قضيه اسراي بدر و خطاي پيامبر (نعوذ باالله)، ياد دادن راه درست توسط عمر به پيامبر، البدايه النهايه، پيامبر و فراموشي ركعتهاي نماز (نعوذ باالله) صحيح بخاري، ج 1، ص 176 و 178 و ج 2، ص 65 و 85/7 و صحيح مسلم 86/2، پيامبر و شكستن قسم 121/5 ، پيامبر و فوت نماز صبح در ماه رمضان (نعوذ باالله)، صحيح بخاري، ج 2، ص 38 و 40، فراموشي و حذف آيات توسط پيامبر (نعوذ باالله) صحيح بخاري، ج 2، ص 221 و 190 و ج 6،ص 110 و صحيح مسلم 190/2، خواندن ترانه پيش پيامبر، ج 6، ص 137 و روايتي از عايشه در مورد برحذر داشتن پيامبر و … صحيح بخاري، ج 2، ص 189، پيامبر و برهنه شدن، صحيح بخاري 96/1.

عقايد اهل سنت و اهل تشيع